Hybrydowy jęczmień ozimy Hyvido™

Hybrydowy jęczmień ozimy

Hybrydowe odmiany jęczmienia ozimego firmy Syngenta łączą w sobie to, co najlepsze w jęczmieniu. Efekt prac specjalistów w dziedzinie hodowli zbóż, który jest ewenementem na skalę światową, dzięki firmie Syngenta jest na wyciągnięcie ręki każdego rolnika. Specyficzna genetyka poszczególnych odmian jęczmienia hybrydowego gwarantuje jego niezwykle wysoką wydajność i odporność. Wysiewając nasiona jęczmienia hybrydowego nie trzeba martwić się o wybór między ilością a jakością – jęczmień hybrydowy zapewnia i jedno, i drugie. Najczęściej wykorzystuje się go na paszę, zastosowanie w browarnictwie jest niewielkie. Zawiera więcej białka od jęczmienia jarego. Jak uprawiać hybrydowy jęczmień ozimy?

Najważniejsze wymagania w uprawie jęczmienia ozimego

Uprawa jęczmienia ozimego najlepiej udaje się w rejonach Polski o łagodniejszym klimacie. Forma ozima jest wrażliwa na niskie temperatury, chociaż hybrydowe odmiany jęczmienia są coraz wytrzymalsze. Wciąż jednak lepiej unikać uprawy w najchłodniejszych obszarach kraju. Plantacje zaleca się zakładać na glebach kompleksu żytniego bardzo dobrego i dobrego, kompleksu pszennego wadliwego (klasa bonitacyjna IIIb, IVa, IVb). Optymalne pH wynosi 6,2-7,2. Dobrym przedplonem dla jęczmienia ozimego są rośliny szybko „schodzące” z pola, czyli m.in. rzepak ozimy, groch, wyka z żytem oraz wczesne odmiany ziemniaków. Niewskazany jest siew po pszenicy (opóźnienie zabiegu). Hybrydowy jęczmień ozimy nie powinien być uprawiany w monokulturze, to zwiększa ryzyko wystąpienia patogenów oraz szkodników. Jednocześnie przyczynia się do wystąpienia niekorzystnego efektu „zmęczenia gleby”. Przed siewem zaleca się wykonać uprawki – pożniwną i przedsiewną. Orkę wykonuje się na głębokość 16-20 cm (jeśli przedplonem był rzepak) lub 25cm (po zbożach). To ogranicza kiełkowanie samosiewów z przedplonu.

Uprawa jęczmienia ozimego – siew

Hybrydowy jęczmień ozimy mimo względnie krótkiego sezonu wegetacyjnego potrzebuje na rozwój dłuższego czasu jesienią. Dzięki temu odpowiednio ukorzenia się, rozkrzewia i łatwiej wytrzymuje zimy. Terminy siewu zależą od rejonu. Przyjmuje się, że zboże należy wysiać:

• 10-15 września – na północnych wschodzie i pogórzu;
• 12-18 września – w centralnym pasie kraju.
• 16-20 września – w południowo-zachodniej części kraju.

Terminy nie są bezwzględne (trzeba także uwzględnić przebieg pogody) ale też nie należy ich zbyt mocno korygować. Norma wysiewu zależy głównie od odmiany i wynosi 140-200kg ziarniaków na 1ha. Zbyt rzadki siew wpływa negatywnie na plon i zwiększa ryzyko zachwaszczenia, zbyt gęsty sprzyja nadmiernemu rozprzestrzenianiu się zagrożeń.

Optymalna głębokość siewu wynosi 3-4cm (nie wolno siać zbyt głęboko), a rozstaw 12cm. Ziarniaki przed siewem zaleca się potraktować zaprawą fungicydową. To zabezpiecza uprawę jęczmienia ozimego w początkowej fazie wzrostu przed groźnymi patogenami.

Hybrydowy jęczmień ozimy – podstawowe zabiegi pielęgnacyjne

Od samego początku uprawa jęczmienia ozimego wymaga zwalczania zachwaszczenia. Jeszcze przed siewem konieczne może być odkwaszenie podłoża. Stosuje się wapno tlenkowe lub bezpieczniejsze – węglanowe. W przypadku niskiej zawartości magnezu w glebie warto zaaplikować wapno magnezowe. Ogółem hybrydowy jęczmień ozimy ma duże wymagania pokarmowe. Przed siewem należy zastosować nawożenie fosforem i potasem (nie wolno łączyć z wapnowaniem – trzeba odczekać). Roślina wykazuje szczególnie dużą wrażliwość na niedobór pierwszego pierwiastka. Dawki zależą od różnych czynników, w największym stopniu od bieżącej zasobności gleby w składniki pokarmowe. Średnio stosuje się 50-90 kg P₂O₅/ ha i 60-120 kg K₂O/ha. Azot aplikuje się wiosną (do 100kg/ha). Główne nawożenie (2/3 dawki) wykonuje się wraz z rozpoczęciem wegetacji, pozostałą 1/3 w fazie strzelania w źdźbło. W przypadku, gdy podłoże jest ubogie w azot pierwszą dawkę nawozu można zastosować przedsiewnie, ale nie więcej niż 20kg/ha. Nadmiar azotu zwiększa podatność roślin na mróz.

Choroby i szkodniki hybrydowego jęczmienia ozimego – co zagraża uprawom?

Jęczmieniowi ozimemu zagraża wiele chorób porażających zboża, a także patogeny przyporządkowane do tego gatunku, tj. pasiastość liści jęczmienia oraz plamistość siatkowa jęczmienia. Do najgroźniejszych szkodników zaś zalicza się mszyce, ploniarkę zbożówkę, szczypionki, ślimaki, rolnice, śmietki, wciornastki i łokasia garbatka. Niektóre z nich, np. ploniarka zbożówka są tu groźniejsze niż u formy jarej. Z agrofagami walczy się doraźnie (pestycydy) a także przez szeroko zakrojoną profilaktykę. Należy stosować zmianowanie, utrzymywać czystość na polu (likwidacja resztek pożniwnych) korzystać z zapraw nasiennych i wykonywać zabiegi, które mają na celu podniesienie odporności i kondycji jęczmienia. Ważny jest także dobór odpowiednich odmian hybrydowych.

Dostępne w ofercie odmiany jęczmienia ozimego są dedykowane producentom zbóż paszowych. Każda z nich nieco się od siebie różni, dzięki czemu rolnicy będą mogli dobrać wysoce wyspecjalizowane odmiany do swoich indywidualnych potrzeb. Oferta obejmuje odmiany jęczmienia hybrydowego cechujące się zimnotrwałością, stabilnością źdźbła, dużą liczbą ziaren w kłosie, odpornością na najczęściej występujące choroby jęczmienia i wysokim potencjałem plonotwórczym. Wszystkie odmiany ozimego jęczmienia hybrydowego łączy jedna cecha: ich wysiewanie pokazuje zupełnie inny wymiar uprawy jęczmienia. Ich wzrost jest bowiem niewzburzony nawet przez trudny dla rolników zmienny klimat, w obrębie którego znajduje się Polska. Dodatkowe wspomaganie jęczmienia ozimego odpowiednimi środkami ochrony roślin na poszczególnych etapach jego wzrostu to przepis na sukces, którego można doświadczyć w czasie każdych żniw.