Skracanie rzepaku – 5 największych zalet

Wśród upraw ozimych w Polsce rzepak zajmuje bardzo ważne miejsce, a powierzchnia jego zasiewów powiększa się z roku na rok. Według szacunków GUS w 2018 roku powierzchnia upraw tej rośliny mogła wynosić nawet 800 tysięcy hektarów, a szacunkowa wielkość zasiewów pod zbiór 2019 nie została jeszcze podana. Jednak by rzepak ozimy dobrze przetrzymał zimę, konieczne jest jego odpowiednie przygotowanie do okresu spoczynku, a jeden z takich zabiegów polega na jego skracaniu.

Korzyści wynikające z zabiegu, jakim jest skracanie rzepaku, są różnorakie, ale wszystkie prowadzą do jednego celu: uzyskania plonu wysokiego i dobrej jakości. Poniżej wypunktujemy zalety tego zabiegu.

1. Wzmocnienie roślin

Skracanie rzepaku stymuluje wczesne wykształcanie silnej rozety liściowej i ograniczenie wzrostu pędu głównego. Z kolei w systemie korzeniowym następuje formowanie dużej liczby nowych korzeni, które są grubsze i dłuższe niż u roślin nieskracanych. Dobrze wykształcony i silny system korzeniowy rzepaku zapewnia bardziej efektywne pobieranie wody i składników mineralnych z gleby. Ponadto rozbudowane korzenie są w stanie zgromadzić większą ilość substancji zapasowych, koniecznych w czasie wiosennego startu wegetacji.
Rośliny skracane charakteryzują się też wyższą odpornością na jesienną i zimową suszę oraz na przemarzanie w czasie zimy. Spowodowane jest to tym, że łodygowy stożek wzrostu umieszcza się nisko nad ziemią i dodatkowo osłania rozetą liściową.

2. Ochrona przed chorobami grzybowymi

Zapobieganie lub zwalczanie chorób grzybowych stanowi dodatkowy efekt uzyskiwany w czasie jesiennego skracania rzepaku. Wynika to z faktu, że najczęściej do skracania rzepaku stosuje się związki należące do triazoli, które poza regulacją wzrostu rzepaku mają silne działanie fungicydowe. Przykładem takiego preparatu jest Toprex zawierający dwie substancje czynne: difenokonazol i paklobutrazol. Dzięki temu działa on na szerokie spektrum patogenów atakujących młody rzepak.

3. Formowanie pokroju

Skracanie rzepaku powoduje, że w kątach nowo powstałych liści formują się zawiązki pędów bocznych. Duża ich liczba daje roślinie możliwość wytworzenia na wiosnę większej liczby kwiatów, czego wynikiem są uzyskiwane później wyższe plony. Rośliny są niższe od tych niepoddanych skracaniu, ale za to bardziej rozgałęzione.

4. Wyrównane kwitnienie i dojrzewanie nasion

Skracanie rzepaku ozimego skutkuje tym, że jego kwitnienie w następnym sezonie jest bardziej wyrównane niż w przypadku roślin nieskracanych. Wytworzone łuszczyny dojrzewają w miarę równomiernie, dzięki czemu zmniejsza się ryzyko osypywanie ziarna przed zbiorem. Łatwiej jest zatem ustalić optymalny termin zbioru rzepaku i zmniejsza się konieczność stosowania desykantów oraz preparatów sklejających łuszczyny.

5. Odporność roślin na wyleganie i ułatwiony zbiór

Wiosną pęd główny skracanych roślin nie rośnie zbyt silnie do góry i staje się znacznie grubszy niż u roślin nieskracanych. Zwiększa to odporność rzepaku na wyleganie i ułatwia jego późniejszy zbiór. Ponadto stabilny łan nie ulega łatwo wtórnemu zachwaszczeniu, co z jednej strony ułatwia zbiory, z drugiej zaś ogranicza dostępną dla szkodników rzepaku bazę roślin żywicielskich, na których mogłyby przetrzymać do czasu wzejścia następnych roślin uprawnych.

Jak widać, skracanie rzepaku przynosi korzyści i dlatego nie warto zastanawiać się nad zrobieniem zabiegu, lecz go wykonać, póki pozwalają na to warunki pogodowe.