Tiametoksam bez wpływu na zdrowie pszczół

Badania – wykonane na zlecenie Syngenta i zweryfikowane przez niezależnych naukowców – dowodzą, że tiametoksam nie ma żadnego wpływu na zdrowie pszczół.

Zależność pomiędzy tiametoksamem a kondycją pszczół badano w latach 2005-2010 w ramach procesu rejestracyjnego preparatu CRUISER – zaprawy nasiennej przeznaczonej dla nasion kukurydzy i rzepaku. Analiza prowadzona była przez cztery kolejne lata w uprawach kwitnącej kukurydzy i rzepaku oleistego, rosnących z nasion zaprawianych tiametoksamem w maksymalnych dawkach zalecanych w zwalczaniu owadów.

Pod uwagę wzięto śmiertelność pszczół, ich zachowanie podczas zbierania pożytku, siłę i masę kolonii, rozwój larw, ilość zebranego pożytku i zdolność przetrwania pszczół podczas okresu zimowego. Wyniki czteroletnich badań nie wykazały żadnych różnic pomiędzy koloniami kontrolnymi a koloniami w pobliżu upraw, na których zastosowano tiametoksam.

Rezultaty badania, dowodzącego braku powiązań pomiędzy tiametoksamem a zdrowiem pszczół, nie zostały odpowiednio rozpatrzone przez Komisję Europejską, która nakazała wycofać neonikotynoidy stosowane do ochrony wielu upraw na terenie Europy.

Szczegółowy opis badań naukowych nad tiametoksamem dostępny jest w języku angielskim na stronie internetowej PLOS ONE (tutaj). Podsumowanie badań i najważniejsze wnioski w języku polskim znajdują się poniżej.

Podsumowanie badań

Pozostałości neonikotynoidów w nektarze i pyłkach roślin uprawnych uznano za potencjalne czynniki powodujące spadek populacji pszczół miodnych.

Mediana stężeń pozostałości tiametoksamu w pyłkach zebranych z pszczół miodnych szukających pożytku w kwitnącej kukurydzy, której nasiona były zaprawiane, zawierała się w przedziale 1 - 7 μg/kg, mediana stężeń pozostałości metabolitu CGA322704 (klotianidyna) w pyłku wynosiła od 1 do 4 μg/kg.

Mediana stężeń pozostałości tiametoksamu w pyłku rzepaku oleistego, zebranym z pszczół oblatujących plantacje rzepaku, zawierała się w przedziale <1 - 3.5 μg/kg, natomiast w nektarze rzepakowym ten przedział wynosił 0.65 - 2.4 μg/kg. Mediana stężeń pozostałości CGA322704 w pyłku i nektarze z badań na nasionach oleju rzepakowego była poniżej granicy oznaczalności (1 μg/kg).

Poziomy pozostałości wykrytych w ulu były jeszcze niższe, zarówno w doświadczeniach na kukurydzy jak i na rzepaku oleistym, i znajdowały się na lub poniżej granicy wykrywalności wynoszącej 1 μg/kg dla pierzgi zebranej w ulu oraz na lub poniżej granicy wykrywalności wynoszącej 0.5 μg/kg dla nektaru, miodu i mleczka pszczelego zebranego w ulu. Ponadto, oceniano ryzyko długookresowe dla kolonii pszczół miodnych w badaniach polowych, uwzględniając także analizę pszczół zimujących, a więc w okresie ich dużej wrażliwości.

Analizę prowadzono przez cztery kolejne lata w uprawach kwitnącej kukurydzy i rzepaku oleistego, rosnących z nasion zaprawianych tiametoksamem w dawkach zalecanych w zwalczaniu owadów. Śmiertelność, zachowanie pszczół podczas zbierania pożytku, siła kolonii, masa kolonii, rozwój larw i ilość zebranego pożytku w grupach kontrolnej i badanej były podobne. Szczegółowa analiza rozwoju wylęgów na przestrzeni roku wykazała, że kolonie narażone na rośliny z plantacji traktowanych tiametoksamem dobrze zimowały, a ich zdrowotność oceniana kolejnej wiosny była porównywalna z grupą kontrolną.

Podsumowując, przytoczone dane wskazują, że systemiczne pozostałości znajdujące się w pyłku oraz nektarze rzepaku oleistego i kukurydzy, rosnących z nasion zaprawianych tiametoksamem, stanowią niskie ryzyko dla pszczół miodnych.

Więcej informacji na temat badania dostępnych jest tutaj.

***

Syngenta jest jedną z wiodących na świecie firm, zatrudniającą w ponad 90 krajach przeszło 28 000 pracowników oddanych wspólnemu celowi: Uwalniamy potencjał roślin. Dzięki światowej klasy badaniom naukowym, globalnemu zasięgowi i zaangażowaniu na rzecz naszych klientów, pomagamy zwiększyć wysokość plonów, chronić środowisko naturalne oraz wpływać na poprawę zdrowia i jakości życia. Więcej informacji na stronie www.syngenta.com.