Powercell - Nowa technologia produkcji nasion Syngenta
Podstawową paszą objętościową stosowaną w żywieniu bydła mlecznego i opasowego jest kiszonka z całych roślin kukurydzy. U prawidłowo żywionych zwierząt źródłem energii są węglowodany i tłuszcz zawarte w paszy.
W kukurydzy zawartość tłuszczu jest niewielka (około 3% suchej masy), dlatego na wartość energetyczną kiszonki z tej rośliny decydujący wpływ mają węglowodany. Do węglowodanów zaliczamy cukry proste, skrobię oraz włókno surowe. Skrobia i cukry stanowią 35 – 40% suchej masy kiszonki z kukurydzy i są bardzo dobrze trawione przez przeżuwacze (ich strawność wynosi 93 – 100%). Natomiast na włókno surowe składają się składniki ścian komórkowych rośliny, takie jak celuloza, hemiceluloza czy pektyny. Są one trudno strawne, a ich rozkład zapewniają mikroorganizmy bytujące w przedżołądkach (strawność waha się od 30 do 50%).
Do włókna surowego zalicza się również ligninę, choć nie jest ona z chemicznego punktu widzenia węglowodanem. Jednak w paszy występuje ona w naturalnym kompleksie z celulozą i jest razem z nią oznaczana. Lignina nie jest trawiona w przewodzie pokarmowym przeżuwaczy. Podczas wzrostu rośliny zwiększa się ilość ligniny, co negatywnie wpływa na strawność wszystkich składników pokarmowych zawartych w paszy.
Zawartość włókna i węglowodanów
Zawartość włókna w kiszonce z kukurydzy uzależniona jest od fazy wegetacji rośliny przy zbiorze oraz właściwości genetycznych danego mieszańca. Kukurydza w pierwszej połowie wegetacji wytwarza bogate we włókno łodygi, liście i rdzenie kolb. Dopiero później tworzy się ziarno, które zawiera łatwo strawne węglowodany, głównie skrobię. Powoduje to zmianę struktury rośliny, gdyż wzrasta w niej udział kolby z ziarniakami, a proporcjonalnie zmniejsza się udział części wegetatywnych. Dlatego często się mówi, że kukurydza jest trawą, która nie drewnieje, co oczywiście należy rozumieć jako skrót myślowy.
Z każdym dniem wzrostu rośliny obserwuje się drewnienie jej części zielonych (wegetatywnych). Prowadzi to do systematycznego wzrostu ilości ligniny w łodydze i liściach, a tym samym obniżania strawności masy organicznej. Jednak występujący przyrost skrobi w ziarniakach jest większy niż wzrost zawartości włókna w częściach wegetatywnych rośliny. Stąd w trakcie dojrzewania kukurydzy, następuje zwiększenie zawartości łatwo strawnych węglowodanów przy spadku zawartości trudno strawnego włókna, co pozytywnie wpływa na wartość energetyczną tej paszy. Dlatego nie należy spieszyć się ze zbiorem kukurydzy na kiszonkę. Najlepiej dokonać tego przy dojrzałości woskowej ziarna, gdy zawartość suchej masy waha się od 30 do 35%.
Nowa generacja odmian kukurydzy
Firmy hodowlane prowadzą badania w kierunku uzyskania nowych mieszańców kukurydzy o niskiej zawartości ligniny. Firma Syngenta w 2015 roku wprowadzi do obrotu nową generację odmian kukurydzy – tzw. Powercell, które charakteryzują się:
- wysoką zawartością suchej masy przy zbiorze,
- lepszą strawnością ścian komórkowych, co gwarantuje dużą zawartość energii w paszy,
- wysokim plonem suchej masy i energii,
- wczesnym dojrzewaniem kolb, co zapewnia elastyczność zbioru,
- wysoką zawartością cukru, co wpływa na smakowitość paszy i zwiększa jej pobranie.
Powercell – więcej energii z hektara
Wysokie plonowanie oraz doskonała jakość kiszonki dają rolnikom maksymalne korzyści ekonomiczne. Według badań belgijskich (CIPF 2013 r.) odmiany kukurydzy Powercell dają z 1 hektara o 1000 kg suchej masy więcej niż tradycyjne odmiany. Pozwala to hodowcy uzyskać dodatkowe 100 € z każdego hektara uprawy kukurydzy. Lepsza strawność ścian komórkowych powoduje, że odmiany kukurydzy Powercell mają wyższą koncentrację energii. W badaniach holenderskich (DLV 2013 r.) w 1 kg suchej masy kiszonki z całych roślin nowych odmian kukurydzy było o 35 VEM więcej energii niż w odmianach tradycyjnych. Krowy żywione taką kiszonka produkują rocznie o 90 kg mleka więcej, co umożliwia hodowcy uzyskanie rocznie dodatkowo 35 € od każdej sztuki znajdującej się w gospodarstwie.
